Berg no. 2: Voltzberg

Na een intensief weekend werd het weer eens tijd voor een blog. Ik heb weer zoveel gezien en meegemaakt. Super leuk en vooral super gezellig om met de familie te doen. Donderdagochtend heb ik ze een ander plekje van Paramaribo laten zien, namelijk het centrum. Hier bezochten we de centrale markt en een aantal andere winkels. Voor mij was de centrale markt ook nog steeds iets nieuws aangezien ik een vorige keer te laat kwam. De centrale markt is een hele grote overdekte ruimte met allemaal tafels die de kraampjes moeten voorstellen. Zoveel dezelfde soort kraampjes met zoveel hetzelfde soort groente en fruit. We hebben daar even rondgelopen en een aantal foto’s gemaakt. Hierna liepen we richting de winkelstraten en bezochten we een aantal winkels. Na het centrum te hebben gezien liepen we door naar de waterkant. Hier moest ik ze de kraampjes met leuke armbandjes nog laten zien en de knusse eettentjes in de kleuren van Suriname. Ondertussen hield ik de tijd goed in de gaten want om 14.00u werden we verwacht op het vliegveld. We hadden namelijk alvast een verrassing voor Angela omdat ze zondag jarig was. Onderweg in de taxi kreeg ze te horen dat we in een helikopter een vlucht boven Paramaribo gingen maken. Diëgo en ik gingen ook mee en waren volgens mij net zo zenuwachtig als Angela. Ook wij hadden nog nooit in een helikopter gezeten dus ik was mega benieuwd. Op het vliegveld aangekomen moesten we onze namen en telefoonnummers noteren en werden we gewogen. Ondertussen werd de rode helikopter tussen de buien door gereed gemaakt voor de vlucht. Aangezien het Angela’s cadeau was mocht zij voorin. Diëgo en ik zaten achterin, wat alsnog een mega cool uitzicht gaf. We stegen op en vlogen zo ongeveer 15 minuten boven Paramaribo en de rivier. Super gaaf om mee te maken. Angela vond het geweldig en zo liepen we nog vol met adrenaline terug naar het hotel.

In de middag ben ik met mama nog even naar de Hermitage Mall geweest waar ik lekker wat slippers/sandalen heb ingeslagen, jeei! In de avond lekker pizza gegeten en onze tassen gepakt voor een weekendje jungle. Ik moest deze avond natuurlijk wel nog even de salsa laten zien in Havana. Samen met mama en Diëgo zijn we heel even naar Havana geweest. Helaas waren we te vroeg voor de salsa en hebben we er niet heel veel van kunnen zien omdat we ook weer vroeg in onze bedjes wilden liggen. Gelukkig kon mama van de twee dansende koppels genieten.

De vrijdagochtend werden we om half 8 verwacht bij de receptie van het hotel. Bepakt en bezakt stonden we klaar. Uiteindelijk was het kwart over 8 dat we onze jeep in konden laden. We propten ons daarna in de overvolle jeep. Op naar een 4 uur lange autorit. Onze gids Rudie vertelde eerst waar we naar toe gingen en liet dit op de kaart zien. Onderweg stopten we bij Zanderij voor een ontbijtje en een paar boodschapjes. Hierna stond voor mij de bekende rode weg (ofwel bauxietweg) op de planning. 3 uur lang alleen maar hobbelen over de weg, je hoofd stoten tegen het plafond en het raam, en beplakt op elkaar zitten. We kwamen uiteindelijk na deze hobbelige rit aan bij Witagron. Hier kregen we een rotirol als lunch en hebben we daarna onze tassen en overige spullen voor het weekend overgeladen in de boot. Met twee bootsmannen moesten we weer 2 uur varen naar het Fungu eiland. Onderweg op het bootje was het super mooi weer met af en toe en klein buitje. Met een bootje over een rivier was voor mij al wel bekend, maar de familie keek hun ogen uit. Op den duur gingen we steeds langzamer varen. We vroegen ons af wat er aan de hand was. Er bleek een anaconda in een visnet vast te zitten. Het was een ontzettend eng beest en aangezien dit beest goed kan bijten lieten de gidsen de anaconda in het net zitten. Uiteindelijk na 2 uur zijn we aangekomen op het Fungu eiland. Dit was een natuurreservaat met allemaal verschillende dieren, hutjes en huisjes. Bij aankomst eerst onze spullen weer uit de boot halen en even later bij de desbetreffende ruimte neerleggen. We sliepen helemaal van boven in het grote houten gebouw. Ook dit had weer een prachtig uitzicht. Wat ook ontzettend leuk was, waren de doodskopaapjes. Omdat er al heel veel toeristen op dit eiland zijn gekomen, zijn deze aapjes tam geworden en eten ze zo de bananen uit je handen. Zooo lief. Ik was helemaal gelukkig. Na hierna even wat gedronken te hebben, werden de hangmatten opgehangen en werd er even lekker onder de koude douche opgefrist. We maakten kennis met andere gasten op het eiland die steunend en bezweet terug kwamen van de jungle tocht en het beklimmen op de Voltzberg. Gelukkig was iedereen van die groep enthousiast en kregen wij wel goede moed voor de volgende dag. Met een heerlijke saoto soep en een aantal spelletjes zijn we de avond doorgekomen en daarna onze hangmat in gesprongen. We vielen in slaap met het geluid van stromend water, van vleermuizen en andere vogels, heerlijk weer! De volgende ochtend werden we vroeg bij het ontbijt verwacht. Onze gids had weer van alles gemaakt om zo genoeg energie op te doen voor de intensieve dag. Met weer een bergbeklimmingsoutfit aan en 3 liter water in onze tassen gingen we met een andere gids richting de jungle. Eerst weer met een bootje die ons af had gezet op de plek waar de jungle tocht begon. Een jungle tocht van maar liefst 3 uur. Onderweg vertelde de gids van alles over de planten die gebruikt konden worden als medicijnen, de verschillende dieren en de verschillende bomen. Erg interessant dus. Uiteindelijk kwamen we aan bij een open stuk. Hier kon je de Voltzberg goed zien en waar je eigenlijk niet kon geloven dat je die berg straks gaat beklimmen. Het enthousiasme werd snel verpest door een enorm harde regenbui. Over het granieten open stuk werden er een soort van watervallen/stroomversnellingen gevormd, zoveel regende het. Met onze regenjassen aan liepen we verder de jungle in, op weg naar de voet van de berg. We werden zeik en zeiknat en ik ging steeds meer twijfelen of we op deze manier de berg wel op mochten. Bij de voet van de berg aangekomen vertelde de gids al dat het enorm glad gaat zijn en dat we waarschijnlijk niet tot de top kunnen komen. Met alsnog goede moed begonnen we met de zware klim. Eerst over allemaal rosten en daarna over stukjes granieten steen. Die stukken waren enorm glad en het was dan ook een enorme klus om hier naar boven te kunnen komen. De gids gaf aan dat we maar tot de helft gingen klimmen, het was te glad. Voor de helft is mama gestopt en op de helft is Angela gestopt. Ik moest en zou de top bereiken, dus met een beetje smeken zijn Diëgo, ik en de gids op de gladde rots naar boven geklommen. Echt met gevaar voor eigen leven hebben we de top bereikt! Het uitzicht was de moeite waard, helaas kon de gids geen goede foto’s maken dus moesten Diëgo en ik het met een selfie doen. Het afdalen was helemaal een klus. De rots was zo ontzettend glad dat je je echt goed vast moest houden aan de touwen. Onderweg Angela en mama weer opgepikt en verder naar beneden gedaald. Hierbij ben ik nog uitgegleden. Ik was blij dat dit bijna bij de voet van de berg was dan op de top. Allemaal heel teruggekomen stond de 3 uur lange terugweg op de planning. Omdat het zo hard geregend had, lag overal modder en liepen we daar tot onze enkels in. Zo duurde de tocht nog langer en werden we allemaal iets chagrijniger. Onderweg nog even een spelletje gespeeld om de tijd te doden. Terug bij de boot als een speer weer naar het eiland om daar een frisse duik te nemen en daarna lekker te douchen. Als avondmaal kregen we spaghetti en als toetje baka bana. Na weer een aantal spelletjes te hebben gespeeld zijn we allemaal vermoeid naar bed gegaan. De volgende ochtend stond de wekker weer vroeg om de Raleighvallen te bezoeken. Weer moesten we met een bootje naar een eilandje om hier een uur heen naar de watervallen te lopen en daarna dus weer een uur terug. Dat was wel even pittig en we hadden allemaal zoiets van; moet dit? Op het eiland bevond zich het vakantie huisje van de president van Suriname. Na even kennis te hebben gemaakt met zijn broer, die zich op dat moment daar bevond, liepen we verder naar de vallen. Onderweg kregen we weer allemaal informatie over bomen, planten en bloemen, en kwamen we weer een giftige slang tegen. Omdat de stroom bij de Raleighallen te sterk was en het water te hoog, konden we ook nergens het water in. Na heel even op de rotsen te hebben gezeten, liepen we weer terug. Bij terugkomst op het Fungu eiland moest we gelijk de boot weer inladen voor de terugweg naar Paramaribo. Weer 2 uur op de boot, waar we allemaal mega verbrand werden, bij Witagron een lunch en daarna 3 uur over de hobbelige rode weg. We hadden het allemaal weer gehad en konden niet wachten om thuis lekker te douchen. Aangezien Angela deze dag jarig was, hebben we in de avond gegeten bij het Pannenkoek en Poffertjes café. Met een lekkere cocktail en een heerlijke pannenkoek hebben we het gezellige weekend afgesloten :)