Lachen, gieren, brullen (letterlijk)

Ik wil niet telkens beginnen met het vertellen dat mijn reis bijna ten einde loopt, maar toch is dit wel aan het gebeuren. Deze week stonden er dan ook leuke en minder leuke momenten op het programma.

Afgelopen weekend was het zeer wisselvallig weer. Het ene moment regen en het andere moment zon. Ik heb dan ook niet heel veel uitgevoerd: films kijken, aan school werken, uit eten, op stap en uitrusten aan het zwembad. Op stage, waar ik besefte dat dit echt de allerlaatste volledige week is (maandag en dinsdag is het natuurlijk Pinksteren), heb ik weer lesjes gegeven en heb ik veel aan mijn onderzoek kunnen doen.

Volgende week staan de laatste stagedagen, afscheid nemen van de lieve kids en de onderzoekspresentatie geven aan het schoolteam gepland. Echt zo gek dat ik hier 12 weken gewerkt heb en de collega’s en kinderen waarschijnlijk niet meer ga zien. Nog even genieten van de laatste dagen. En dat heb ik vandaag (vrijdag) goed kunnen doen. We hadden namelijk een teamuitje bij een resort aan het water. Op deze basisschool zie/spreek je de collega’s niet zo veel. Er wordt na schooltijd niet bij elkaar gezeten, want iedereen gaat om 2 uur weer naar huis. Dat is wel erg jammer want zo krijg je niet echt de tijd om gesprekken te voeren met je collega’s. Vandaar dat iedereen uitkeek naar deze dag. En al helemaal leuk dat Raquel en ik als stagiaires ook meegevraagd werden. Twee collega’s hadden allemaal spelletjes voorbereid die we in teams uit moesten voeren. Van de week hebben we een grappige vragenlijst moeten invullen, deze vragen werden gesteld in een quiz. Heel leuk om de collega’s ook op een andere manier te leren kennen. Na de lunch een aantal wateractiviteiten in een kano of de waterfiets. Raquel en ik kozen de waterfiets. Heenweg was een eitje, de terugweg wat minder. Er stond een stroom waar we amper tegenop konden fietsen. Na een half uur kwamen we ook eindelijk weer eens aan wal, waar de collega’s al bezig waren met het borrelen. Deze middag sprak ik ook de meiden die na hun pabo-diploma te hebben gehaald, gelijk hier les zijn gaan geven. Hoe heerlijk ze het hier hebben en hoe goede keuze het was om een jaar lekker iets anders te doen. In het begin leek me dit niks, sinds ik hier langer ben krijg ik toch wel echt de kriebels om met mijn pabo-diploma een jaar in het buitenland te gaan werken. Wel een warm land natuurlijk. Maar goed, dit zijn allemaal ideeën voor later. Terugkomend op het teamuitje; dit was een zeer geslaagde dag. Wat een mega gezellig team!

Deze week heb ik samen met Raquel ook geprobeerd om de zaken rond mijn visum verder te regelen. Mijn visum liep nu namelijk tot 8 mei en aangezien ik 10 juni vertrek zit ik een aantal weken illegaal. Op dit kantoor liep alles verassend goed georganiseerd en waren we redelijk snel klaar. Nu heb ik, als ik het goed begrijp, een verlenging tot 24 juni.

Woensdagavond namen we afscheid van de twee vriendinnen Marcia en Ramona. Eerst gezellig uit eten met de vriendinnengroep om daarna met tranen in de ogen deze meiden uit te zwaaien. Zo gek om hen nu uit te zwaaien en wetende dat ik zelf ook over 3 weken terug ga. Ik wil eigenlijk niet weten hoe dat moment gaat voelen.

Dit pinksterweekend gaat er mega hard gestudeerd worden om het onderzoek af te krijgen, maar is er gelukkig ook genoeg tijd voor leuke dingen en lekker chillen. Mijn salsa skills ben ik trouwens nog steeds hard aan het oefenen, het wordt nu wel steeds wat lastiger maar ik vind het nog steeds erg leuk!

Dikke brasa!